قاب خالی 

قصه ی تلخ عشقمو باور نداری 

تو هم میری و باز منو تنها می زاری 

چقدر بگم چقدر بگم دارم میمیرم 

تا باورت شه قصمو نم نم بباری 

نفس نفس آخره دیگه تمومه 

آه ای خدا این عاشقی چه بی دوومه 

این اشتباه من نبود تقدیرم اینه 

حالا از اون یه قاب خالی پیش رومه 

از روزی که رفتی چشام داره می باره 

اما دلت اشک منو باور نداره 

انگار فقط باید نباشم تا بتونه 

نبودن من عشقمو یادت بیاره

سر آن ندارم امشب که کنم غزل سرایی

 دل پر غمم ببینو تو مگو زبینوایی

دل پر سوال من را چه کسی جواب دارد

 چه کنم ندارد این دل بر عاشقان بهایی 

 همه گویند که بخت است و جهان سرای سخت است 

 همه سختیش به یک سو و غم تلخ جدایی

 به جوانه های عشقم که بر آن قسم گرفتی

دل پر غمم بمیرد اگر امشب تو نیایی

سنگ بی وفایی

با سنگ بی وفایی قلب منو شکستی

 دل رو به دریا زدی بار سفر رو بستی

منم اینجا نشستم با ریزه های قلبم

 قصر بلوری ساختم با تیکه های قلبم

گقته بودی همیشه پیش دلم می مونی

 تنهام نمی ذاری و از عشق من می خونی

با حرفای قشنگت دل به دل تو بستم

 بغض چشامو واسه رفتن تو شکستم

نوشته شده در شنبه 89/10/25ساعت 12:53 عصر توسط علی نظرات ( ) | |